 Sid Meier’s Civilization V: Gods and Kings |
Posle dve pune partije Civa V, obogaćene Bogovima i kraljevima, shvatamo da smo bili previše blagonakloni prema osnovnoj verziji igre, koja nam se sada čini gola i featureless. | Apsolutno esencijalna ekspanzija. |
Gods and Kings, prva ekspanzija za petu Mejerovu Civilizaciju, donosi mnogo više od ponovne implementacije religije, izbačene iz razvojnog procesa originala zbog „osetljivosti teme” (njihove reči, ne naše). Devet novih civilizacija (Kelti, Kartaginjani, Maje, Holanđani, Etiopljani...), devet novih svetskih čuda, gomila novih jedinica, redizajniran koncept odnosa sa gradovima-državama, remodelirano pomorsko ratovanje, novoustanovljeni koncept špijunaže i drugi elementi čine ovu ekspanziju apsolutno esencijalnom. Ključni element svake religije je vera (faith), novi resurs koji generišu hramovi, religiozni gradovi-države sa kojima ste u savezu i drugi faktori/objekti. Kada napabirčite dovoljno vere, pojaviće se prorok, novi tip velikana (Great Person), koji je u stanju da osniva, pojačava i širi religiju koju odaberete. U svojoj srži, religija se svodi na RPG sistem bonusa, koji sami birate u nekoliko navrata (tokom osnivanja i „pojačavanja”), a koji zadiru u bukvalno sve aspekte igre. Umesto manipulacije Spy jedinicom u gameworldu, špijunaža je implementirana kao statični ekran sa opcijama za slanje špijuna na teren (gradovi drugih civilizacija ili gradovi-države). Špijun stacioniran kod konkurenta trudiće se da mu mazne tehnologiju i sazna ratne planove, dok će se onaj na zadatku u gradu-državi baviti nameštanjem lokalnih izbora u vašu korist (tj. praviti fraj savezništvo, bez potrebe za poklonima i questovima). Špijune ne možete regrutovati, već vam igra dodeljuje po jednog sa startom svake epohe posle renesanse, uz nekoliko modifikatora vezanih za svetska čuda. Odnosi sa gradovima-državama (city states) produbljeni su širom paletom questova koji vam zadaju, smanjenjem značaja novčanih donacija i bitnijim bonusima koja donose savezništva. Sve to podiže značaj diplomatskog puta ka pobedi, koji je sada neuporedivo lakše izvesti. Ni igrači koji preferiraju silu nisu ostali na suvom. Pored produbljivanja koncepta pomorskih bitaka (melée i ranged brodovi, veliki admirali, nova plovila...), kopnene bitke obogaćene su novim jedinicama i novim borbenim pravilima koja pojačavaju značaj međusobne interakcije među snagama, istovremeno nerfujući sposobnost nekih jedinica za daljinski megademidž. Dakle, armije koje se sastoje od 90 odsto artiljerije i 10 odsto drugih jedinica više nisu vijabilne kao nekad. Miodrag KUZMANOVIĆ | 
