Dvanaest čvrstih momaka i jedna tvrda devojka čine ukrajinski studio Graviteam, ekipu koja se bavi najzaludnijim poslom na planeti: proizvodnjom tenkovskih simulacija i hard-core PC strategija. Ovaj posao, malčice profitabilniji od taksiranja i raznošenja pica, ipak mora neko da radi, a činjenica da ga rade likovi kojima vatra gori u prsima daje nam nadu u bolju budućnost za omiljenu igračku platformu potpisnika teksta. Korporativne mašinerije sa online DRM-om za single player igre, Unreal Engine 3 pucački konzolitis i cloud computing mogu da osvoje kompletnu Galiju, osim malog sela na krajnjem severu.

Achtung Panzer: Kharkov 1943 je specifična hibridna strategija koja u sebi kombinuje najbolje elemente poslednja dva nastavka Close Combata i ranih WWII Combat Mission igara. Strateški i taktički modul igre, odnosno „2D i 3D” segmenti igre povezani su besprekorno, što vam daje priliku da nelinarno iskusite fragmente jedne od najznačajnijih bitaka Drugog svetskog rata. Igra se sastoji od šest istorijskih operacija, mini-segmenata Harkovske bitke vođene od 2. februara do 3. marta 1943. u kojoj je Nemačka odnela poslednju veliku pobedu na Istočnom frontu i čiji je ishod stvorio uslove (i potrebu) za obračun kod Kurska nekoliko meseci kasnije (gde su Nemci, je li, izvisili k’o slina).

Svaka operacija počinje na strateškoj mapi operativne zone, prošarane sektorima koje morate osvojiti ili odbraniti do isteka kvote poteza koja vam je dodeljena. Tokom svakog poteza imate priliku za strateške manevre jedinicama na raspolaganju (formacijski, u pitanju su kombinovani odredi između voda i čete). Iniciranjem napada na protivnički sektor ili prihvatanjem njegove odbrane u slučaju protivničke ofanzive, igra se prebacuje u RTS mod, gde vam ponovo sledi borba za strateške tačke na terenu. Glavni aduti ovog „mesa igre” jesu nelinearnost i potpuno odsustvo skripta: teren, snage na raspolaganju, količina municije i goriva kojima raspolažu vaše i protivničke snage zavise od strateškog rasporeda koji ste napravili na 2D mapi, ishoda prethodnih borbi, eventualnog „ušančenja” koje ste dobili ako ste sektor držali nekoliko poteza i drugih faktora, od kojih je najznačajnije prisustvo drugih snaga u okolini. Jedinice u sektorima koji dodiruju onaj u kom se odvija bitka uključuju se u fajt, što ima zaista krajnje realne posledice. Recimo, igrate kao Rus i branite okolinu random sela sa oslabljenim pešadijskim vodom; Švabo vas napada sa jugozapada koristeći pešadiju u oklopnim transporterima i nekoliko lakih tenkova; vaša ušančena jedinica nema municije za jedini protivtenkovski top koji poseduje, ali artiljerijski divizion u pozadini, svež i „stokovan” streljivom, nema tih problema. Slična situacija u kojoj se borite na obodu mape, ali u kojoj pored artiljerije u bitku uleće i T-34 tenkovski vod koji upravo izlazi iz rezervi (a koji protivnik nije uzeo u obzir), dešperatnu odbranu očas pretvara u moćnu kontraofanzivu, priliku da razbijete napadača i probijete front u sledećem potezu... Samo seks je bolji od ovoga, verujte.

Svaki potez na strateškoj mapi podrazumeva protok četiri sata in-game vremena, a akcija ne prestaje čak ni kad padne noć. Bitke u mrklom mraku u kojima izviđanje, osluškivanje i postavljenje zaseda postaju imperativ, igri daju potpuno novu dimenziju realnosti i uzbuđenja. Olupine vozila iz fajta koji je grmeo zonom prethodnog jutra, trejseri koji šaraju zamračeni krajolik, farovi Sd.Kfz.-a koji tutnji putem pravo u ždrelo vašeg AT-a, iznenadni fleševi svetlećih granata kojim artiljerija osvetljava bojište, bleda mesečina i zavijanje vukova (!) stvaraju osećaj napetosti kojim može da se pohvali minimalan procenat strateških igara. S ratno-tehničke strane, igri nedostaju samo minska polja – sve ostalo je tu.

Iako je gotovo idealna s mehaničke strane, igra pati od jedne ozbiljne koncepcijske nedoslednosti. Četiri operacije iz perspektive Crvene armije i dve u kojima ćete voditi Wehrmacht predstavljaju veoma mali deo kompletne priče, izdvojen iz glavnog toka bitke u formi „best of” kompilacije nemačkih napada i sovjetske odbrane. Sve obrađene operacije, bez izuzetka, odrađivaćete u slabo naseljenoj stepi u okolini Harkova. Ono čega nema ni od korova jesu bitke u samom jezgru grada, koje su (pretpostavljamo) izostavljene iz najmanje dva razloga: ograničenja koje nameće 3D engine igre i problematičnog karaktera trupa koje su u prvoj fazi bitke izbačene iz grada i koje su ga u finalnoj fazi ponovo osvojile. Waffen SS, taj užasni boogeyman kome, kao ni Sauronu, niko ne sme da pomene ime bez obzira na kontekst, izostavljaju autori WW II pucačina ili lite strategija koji žele da nastupe na nemačkom tržištu. Ali, izbacivanje SS-a iz hard-core strategije koja obrađuje bitku u kojoj je ova grana oružanih snaga Nemačke igrala glavnu ulogu jeste ozbiljan propust. Eliminacijom bitke za sam grad propuštena je šansa za obradu nekoliko najinteresantnijih momenata kompletnog rata na Istočnom frontu kao što su epski last stand borbene grupe Kurta Mejera na Harkovskom groblju ili preuranjeni juriš SS trupa koje je nervozni Paul Hauser poslao na grad umesto u zatvaranje obruča oko njega, što je dovelo do klanice sa NKVD specijalcima koji su ga branili i izvlačenja dobrog procenta sovjetskih grupa iz prstena.

Miodrag KUZMANOVIĆ