Nepunih godinu dana nakon izbacivanja odličnog Trinea 2, ekipa iz Frozenbytea je sve ljubitelje bajkovito-snene platformske zanimacije obradovala prvim, zvaničnim DLC paketom. Goblin Menace donosi prepoznatljiv Trine doživljaj kroz kraću kampanju od šest friških nivoa, isto toliko unikatnih veština za likove, kao i nekoliko novih elemenata gameplaya, koji čine organski dodatak originalne igre.

Pričica se nastavlja na finale dvojke, sa trojcem čija proslava pobede nad vešticom Rozabelom u glavnom gradu kraljevstva biva grubo prekinuta sveopštom goblinskom invazijom. This time it’s personal, jer zeleni ljigavci svih oblika i gabarita, uz svoje zmajolike mezimce, otimaju suprugu čarobnjaka Amadeusa, odvodeći je u nepoznatom pravcu.

Nove veštine (magnetisanje Amadeusovih metalnih kaveza i ploča, Zojino postavljanje eksplozivnih strašila i aktiviranje mehura koji umanjuje gravitaciju, Pontijusovo jedrenje štitom u Lost Vikings stilu, i drugo) u potpunosti su razmenljive sa osnovnom kampanjom, uz mnogo platformskih izazova koji zahtevaju preciznu upotrebu dotičnih skillova ili koordinaciju više igrača u co-op režimu. Manji dodatak su sporadične operacije nad zapaljenim delovima nivoa, odnosno manipulacije i rikošetiranje laserskih zraka koji otvaraju put za dalje (i pale sve pred sobom, ukjučujući tu i trio koji vodite).

Glavna zvezda ekspanzije su, očekivano, fantastični prizori i set-pisovi koji, iako dolaze u ograničenom i kompaktnijem pakovanju, ponovo oduzimaju dah, praveći jasnu distinkciju između nivoa. Nadiranje orkova ispred zidina grada, radijantna pustinja i hram ugnežden između dina, prepun opasnosti u Indijana Džons stilu, bekstvo iz utrobe džinovskog pustinjskog crva(!), radionica sa letećom mašinom u smrznutom goblinskom kraljevstvu, ili pak plutajuća ostrva i ratna mašinerija pred kraj avanture dokaz su toga da je na igri radio tim ljudi sa viškom kreativnosti, koja je ponovo kanalisana na pravi način.

Sve to kupa se u spektakularnoj grafici, koja tek pri većim zumovima u sinematicama odaje manjak detalja, ali će to u potpunosti biti anulirano pri defaultnom pogledu na akciju. Frapantno živahne i koloritne pozadine predstavljaju poželjnu distrakciju tokom igranja i na nekoliko mesta zaista fasciniraju (nivoi u pustinji, naročito onaj u unutrašnjosti pomenutog crva, prednjače u tom smislu). Druga zvezda u tehničkom smislu jeste besprekorna fizika – ona gospodari svakim predmetom scene koji nije čvrsto pričvršćen za podlogu, omogućavajući raznorazne manipulacije, razvlačenja i gibanja kako dotičnih elemenata tako i same podloge po kojoj se krećete. Šlag na torti je (ponovo) izvrsna muzika Arija Pulkinena, koja perfektno paše uz lokacije i dešavanja na ekranu.

Aleksandar DINIĆ