Žuta knjiga:
Hebrejski izvori o Jerusalemu

Arxel Tribe – Retki su zapisi u analima potomaka Mojsijevih koji govore o naporima jednog slovenskog plemena da svetu prenese iskonsku poruku o tome da su sva ljudska bića, bez obzira na konfesionalnu pripadnost, ista pred Bogom. Beše to 5762. godine po hebrejskom kalendaru. Najstariji dokumenti kažu da se tora o Jerusalemu, svetom gradu dece Abrahamove, pojavila iznenada, ispisana na dve sjajne kružne pločice, prečnika 120 mm, ali bez jasnih znakova božanskog upliva. Ipak, ostaje pitanje nisu li plemenski predvodnici ipak bili vođeni rukom Svevišnjeg, odnosno nije li njihovo delo nešto više od proizvoda slučajnog spleta okolnosti. Odgovor na ovo pitanje verovatno nikada nećemo saznati.

Avram (Abraham) – otac jevrejskog naroda. Pozvan od strane Boga da napusti rodnu Mesopotamiju i uputi se u Obećanu zemlju kanansku, na čijoj teritoriji se nalazi današnji Izrael. Imao dva sina: Ismaila i Isaka. Da bi stavio njegovu veru na probu, Svemoćni mu je zapovedio da žrtvuje mlađe dete. U poslednjem trenutku anđeo je osujetio ovaj čin, zadržavši Avramovu ruku u kojoj se nalazio nož kojim je nameravao da ubije Isaka. Jevreji ga smatraju ocem svoje nacije i vere, a Hrišćani i Muslimani začetnikom monoteizma. Prema legendi, od Isaka i njegovog sina Jakova (Izraela), potiču judaizam i hrišćanstvo, dok islam vuče korene od Ismaila, graditelja hrama Ćabe (Kabe) u Meki.

Rabin Kalonimus – jerusalimski rabin, velikodostojnik Rambanske sinagoge, najpoznatije jevrejske bogomolje u Jerusalimu za vreme otomanske imperije. Hroničar burnih zbivanja vezanih za otmicu Hikme, kćerke lokalnog guvernera. Najpoznatije delo: „Rasprava o jerusalimskom triptihu”. Ova knjiga govori o njegovoj tesnoj saradnji sa arhimandritom Palamidom i imamom Abd El-Vahidom, pokrenutoj na inicijativu mladog momka čije se ime nigde ne spominje. Za mladića izuzetne mudrosti i elokvencije, poznavaoca nekoliko jezika i pisama, Kalonimus tvrdi da nije pripadao njegovom vremenu, za šta istorija ne poseduje nikakve dokaze. Nesporno je, međutim, da je ipak postojao neko ko je bio dovoljno vispren da razreši problem tzv. jerusalimskog triptiha, serije neobičnih zagonetki, dovoljno mističnih da se mogu dovesti u vezu sa Kabalom, koje su na kraju dovele do oslobađanja Hikme.

Crvena knjiga:
Hrišćanski izvori o Jerusalemu

Adrijan Blejk – putnik kroz vreme. Mesto i vreme rođenja: Škotska, početak dvadesetog veka. Posthumno objavljeni memoari uvaženog lorda Blejka otkrivaju njegovu spiritualnu vezu sa asirskom boginjom Ištar. Ako je suditi po navodima iz njegove knjige, na koje većina ozbiljnih ljudi s razlogom gleda sa velikim skepticizmom, on je, u potrazi za svojom suprugom Sofijom, bio poslat u prošlost čime je njegova ljubav bila stavljena na probu. Iako savremeni istoričari odbijaju svaku pomisao da bi „Knjiga o Pompeji” („Book of Pompeii”) mogla biti realno svedočanstvo, svi se slažu da je autentičnost iznetih činjenica vezanih za poslednje dane Pompeje zapanjujuća. Da stvar bude još složenija, „Knjiga o Jerusalimu” („Book of Jerusalem”) opisuje potragu lorda Blejka za devojkom po imenu Hikma, čije se fizičke karakteristike frapantno podudaraju sa izgledom njegove pokojne supruge Sofije.

Arhimandrit Palamid – Žitije oca Palamida, čuvara i zaštitnika Svete grobnice, mesta gde je Hrist položen nakon raspeća, nikada ne bi privuklo pažnju naučne javnosti da se u njegovom tekstu ne opisuje „silazak u utrobu Zemlje i traganje za Svetim bodežom”. Pojedini stručnjaci su mišljenja da Palamid zapravo govori o rudnicima cara Solomona, iako se oni teško mogu dovesti u vezu sa Abrahamovim nožem. Neobično je što se u memoarima Adrijana Blejka pominje pravoslavni sveštenik sličnog imena, koji je zaslužan, kako Blejk kaže, „za njegovo razumevanje svetog trojstva – vere, ljubavi i nade”. Za detaljne podatke o ovom čoveku, konsultovati izvore koji se čuvaju u telavivskoj nacionalnoj biblioteci.

Nepoznati zograf – Nepotvrđene činjenice o tome da je u starom Jerusalimu postojala crkva čiji je ikonostas bio živopisan na način koji je jedinstven u istoriji sakralnog zidnog slikarstva, daju povoda za mnoge špekulacije. Da li je moguće da su umesto uobičajnih biblijskih tema, u crkvenoj priprati, kupoli, a posebno u oltarskom prostoru, bile oslikane scene tadašnjeg Jerusalima? Mnogi kažu da je to malo verovatno, ali se onda postavlja pitanje kako je moguće da se na stranicama tore o Jerusalemu „Arxel Tribea" pojavljuju slike izuzetne lepote, koje su, kažu upućeni, kopija pomenutog živospisa. U pitanju je, dakle, zagonetka koju tek treba razjasniti.

Zelena knjiga:
Islamski izvori o Jerusalemu

Imam Abd El-Vahid – Istorija grada Jerusalima sredinom šesnaestog veka posle Hrista zanimljiva je, između ostalog, zbog jednog neobičnog događaja koga u svojim sećanjima opisuje imam Abd El-Vahid, šeik medrese Tankizije, najviše škole za izučavanje svetog Kurana koju je poznavao tadašnji svet. Prema njegovim zapisima, jednog jutra godine 937. posle Hedžire, posetio ga je mladić neobičnog izgleda i imena, koji se diskretno raspitivao o poreklu Abrahamovog noža i njegovoj eventualnoj vezi sa prorokom Hajatom, verskim odmetnikom koga je jerusalimski guverner bacio u tamnicu. Istorija će kasnije zabeležiti da je ovaj Alahov sledbenik odigrao ključnu ulogu u smirivanju ljubavnog skandala u koji je bila upletena guvernerova kćerka.

Hikma – najmlađe i poslednje dete jerusalimskog guvernera, nakon smrti njegova četiri sina u mohačkoj bici. Tekst poruke nađene na očevom radnom stolu, neposredno nakon njenog drugog nestanka: „Dragi oče, ja odlazim. Ne šalji svoje uhode za mnom, jer me nikada neće naći. Moje srce pripada strancu koji me je već jednom spasao. Tvoja Hikma.”

Završna napomena:
Anno Domini 2002

U praskozorje trećeg milenijuma, kada čovečanstvo neprestano potresaju verski i međuetnički sukobi, kada terorizam u ime „viših ciljeva” svakodnevno odnosi ljudske živote, tolerancija je nešto čemu bi svaki čovek trebalo da teži. I upravo je to ono čemu nas uči ova igra. Uostalom, nije sve u Counter-Strikeu!

Slobodan MACEDONIĆ