Poklonici višetomnog serijala Conflict pamte ga po realističnim ratnim zonama, precizno i realno odrađenom naoružanju i oslanjanju na taktičko upravljanje. Na moguću žalost svih njih, a na sreću onih koji su upravo zbog toga izbegavali ove naslove, Denied Ops odbacuje sve ove funkcije u korist kreiranja brze, arkadne co-op pucačine.

Radnja igre odvija se u Venecueli, gde je počeo građanski rat između novog režima i njegovih protivnika. Amerikanci, onakvi kakvi jesu, moraju da intervenišu, što čine u tajnosti, slanjem dvočlanog tima. Iz ovoga možete zaključiti da je u ovom, najnovijem ostvarenju tim od četiri čoveka skraćen na ratni duet. Ono što ipak ne znate ukoliko još niste nabavili igru jeste da su prave ratne zone, koje su jednim delom bile i suština Conflicta, sada pretvorene u izmišljene borbe protiv svakojakih terorističkih bandi za koje nikada niste imali priliku da čujete na BBC ili CNN kanalu. Dakle, nakon nezvaničnog odgovora SAD, stupate na scenu. Pokušaćete da ispravite stvari preuzimajući u određenom trenutku ulogu jednog od dva glavna heroja, Langa ili Grejvsa. Lang je specijalista za puškomitraljeze i teško oružje, dok Grejvs zastupa stealth pristup ratovanju. Borićete se upravljajući jednim i/ili oba lika naizmenično. Nijedan od njih dvojice nije u stanju da završi misiju bez pomoći onog drugog, i upravo tu ističe se važnost co-op koncepcije.

Već u prvoj misiji, na lokaciji uništenog manastira, postalo je jasno da se strategija u igri oslanja na korišćenje jednog od heroja u cilju pružanja podrške dok drugi pokušava da iznenadi neprijatelja. Iako ovo daje određenu konotaciju taktičkog upravljanja u igri, ona je više primerena nekoj klasičnoj pucačini nego dobrom starom, pomalo komplikovanom sistemu komandovanja koji smo imali prilike da vidimo u prethodnim izdanjima. Kontrola je laka i svakako će goditi igračima koji nemaju veliko iskustvo sa FPS igrama. „Skakanje” sa jednog na drugi lik odrađeno je sa stilom, prelaskom kamere preko „praznog” prostora koji se nalazi između njih i vrši se jednostavnim pritiskom na taster ’Tab’. Ostale komande takođe se zadaju vrlo jednostavno i brzo. Pokazivanjem i desnim klikom miša svom partneru možete izdati komandu da ode na određenu poziciju ili da se pregrupiše na vašu - zadržavanjem desnog klika. Ukoliko ste ranjeni, komanda pregrupisavanja partnera na vašu lokaciju naložiće mu da vas izleči. Korišćenjem iste komande možete mu zadati da zauzme poziciju na nekom od mitraljeskih uporišta koja se mogu naći na mapi ili, pak, da uđe u vozilo. Ukoliko kliknete na neki objekat nad kojim je moguće izvršiti određenu operaciju, drugi član tima obaviće je umesto vas, bilo da je to postavljanje eksploziva ili otvaranje vrata. Kada smo već kod vozila, pored izdavanja naredbe drugom članu tima da preuzme volan, i sami ste u mogućnosti da upravljate njim, što je uvek interesantna crta u FPS igrama. U prošlosti smo imali priliku da se sretnemo sa nekoliko dobrih naslova ovog žanra koji su imali propust u vidu loše odrađenog upravljanja vozilom, ali to ovde nije slučaj.

Kada je u pitanju upravljanje glavnim akterim, primetili smo manji „tik” prilikom pucanja iz Grejvsovog snajpera. Naime, oružje kao da na komandu za pucanje reaguje sa određenom zadrškom. Međutim, ovo nismo primetili kod drugog lika. Pored svih dobrih odlika ovog naslova, nismo uspeli da se naviknemo na nedostatak komande za skakanje - lik skače samo na onim mestima na kojima je to moguće, zadavanjem komande Use.

Opšti utisak o grafici prilično je dobar, mada izgleda „nacrtano”, što se najviše primećuje na likovima neprijatelja. Zvuk nije na zavidnom nivou a muzika može da zasmeta, zbog čega preporučujemo promenu default postavki odmah na početku. Svidelo nam se to što, kada je ranjen, lik kojim upravljate delimično izgubi sluh.

Prilikom izrade ovog projekta unete su značajne promene, u smislu toga da je nemoguće odabrati oružje pre misije ili pokupiti oružje ubijenog neprijatelja. Isto tako, nemoguće je ostati bez municije za svoje primarno oružje, ali ćete svakako morati da potražite sanduk krcat granatama za Langov lanser i municijom za drugo dodatno oružje. Ove činjenice pojačavaju utisak nerealnosti, što ovaj naslov udaljava od originalnog koncepta serijala Conflict. Međutim, nekoliko sati uzbudljive igre nateraće vas da zaboravite na to, jer se sama igra kasnije mnogo oslanja na povlačenje taktičkih poteza umesto čistog point&shoot.

Postoji velika lepeza lokacija i misija, od kojih određene - kao što je Koyle Castle - zahtevaju obilatije korišćenje stealth taktike, a tom prilikom Grejvs preuzima vođstvo. Isto tako, lokacije kao što je Kyrkalov Sub Facility zahtevaju uvođenje „ozbiljnog” naoružanja koje Lang koristi. Jasno je da su mape dizajnirane sa namerom korišćenja co-op načina igre i bar u tom delu Denied Ops je pogodio samu suštinu serijala Conflict. Pored singleplayer moda, na raspolaganju su vam multiplayer i već pomenuti Co-op, a oba se mogu igrati preko Interneta ili LAN-a.

U moru FPS igara koje su izašle krajem 2007. godine činilo se da za Denied Ops nema mesta. Međutim, radi se o solidnoj igri koja će sigurno uspeti da zadrži pažnju igrača do kraja. Hard-core fanovi ovog najnovijeg izdanja serijala Conflict sigurno neće biti zadovoljni, što se može zaključiti po komentarima koji već kruže Internetom. Sve ono što je izdvajalo Conflict naslove od ostalih izbačeno je iz ovog, poslednjeg u nizu ostvarenja. Nadamo se samo da neće deliti sudbinu brojnih nastavaka igračkih saga koji su označavali početak kraja.