Da li ste ikada bili u situaciji da uređujete enterijer kuće, stana ili poslovnog prostora? Klasični pristup podrazumeva crtanje na papiru, što je često mukotrpna zanimacija, a korišćenje kompjutera u takvim poslovima za mnoge predstavlja bauk, pošto se pretpostavlja da su specijalizovani programi isuviše teški za korišćenje. U ovom tekstu ćemo vas upoznati sa programom koji posao čini veoma jednostavnim i zabavnim.

Radna površina aplikacije Sweet Home 3D podeljena je na četiri glavne oblasti. U gornjem levom panelu u okviru biblioteke 3D modela, smešteni su objekti kojih nema mnogo, ali se stvar jednostavno rešava dodavanjem gotovih objekata koji se nalaze na sajtu projekta. Ispod tog panela je smešten spisak upotrebljenih objekata sa njihovim osnovnim karakteristikama (dužina, širina, dubina). Postoji mogućnost da odredimo da li će objekat biti vidljiv na sceni ili ne.

Najvažniji deo interfejsa odnosi se na područje gde se iz ptičije perspektive definiše plan prostorije/objekta i gde se unose gotovi 3D modeli enterijera. To područje sadrži pomoćnu mrežu koja pomaže preciznom unosu dimenzija zidova i drugih objekata, i koju je moguće isključiti preko komandnog menija. Nakon što iz panela objekata kursorom miša prevučemo neki objekat u područje plana, on automatski biva vizuelizovan u četvrtoj radnoj oblasti namenjenoj trodimenzionalnom prikazivanju scene, a nju je moguće „odvojiti” od ostalih i prikazati preko celog ekrana. Posebno nam se svidela činjenica da program automatski ume da odredi poziciju nekog predmeta koji se u prozoru plana nalazi iznad nekog drugog predmeta. Primera radi, ukoliko na radni sto postavimo kompjuter, on će se naći na površini stola. Selektovanjem nekog objekta na sceni, na uglovima kvadrata selekcije dobija simbole koji sugerišu koje funkcije je moguće obaviti. Gornji levi ugao je namenjen rotaciji predmeta, dok gornji desni reguliše dimenziju visine u okviru plana. Donji levi ugao služi određivanju visine u trodimenzionalnom prikazu, dok donji desni ugao reguliše širinu i dubinu objekta. Dvostruki klik na izabrani objekat daje spisak svih njegovih karakteristika.

Omogućen je rad sa građevinskim objektima sa više spratova, a spratove dodajemo klikom na znak + koji se nalazi iznad područja za definisanje plana. Kada dodamo novi nivo, dvostrukim klikom na njegov tab dobijamo dijalog prozor u kojem definišemo debljinu zidova, visinu prostorija i visinu relativnu u odnosu na površinu zemlje.

Da bi se olakšalo prenošenje postojećeg papirnog nacrta objekta, autori programa omogućili su korišćenje skeniranog crteža kao osnove za crtanje zidova i građevinskih otvora. Kretanje kroz prostor se ostvaruje mišem ili navigacionim područjem u gornjem levom uglu vizuelnog prikaza. U slučaju kompleksnijih crteža, najpraktičniji način kretanja iz prostorije u prostoriju je uz pomoć kamere prikazane na području plana. Ona se aktivira opcijom Virtual visit iz menija 3D view.

Osim sopstvenog formata, program poseduje podršku i za neke od najrasprostranjenijih formata za 3D grafiku, kao što su: 3DS, KMZ, OBJ, LWS i DAE. Na sajtu proizvođača moguće je pronaći dodatne programe za izmenu karakteristika postojećih objekata, odnosno za njihovo prilagođavanje našim potrebama.

Nakon završetka razmeštanja objekata unutar scene, možemo preći na renderovanje fotografije. U slučaju postavljanja opcija kvaliteta na maksimum, proces traje prilično dugo. Rezultati nisu na nivou specijalizovanih programa za rendering, ali su prihvatljivi. Najveći problem predstavlja vizuelizacija odbljeska izvora svetlosti koja često daje prenaglašene, nerealistične rezultate. Moguće je i kreiranje videa koji prikazuje kretanje kroz objekat.

Prilikom rada sa projektima koji na sceni imaju mnogo objekata, dolazi do usporenja navigacije kroz 3D prostor. Zato se preporučuje korišćenje što manjeg broja kompleksnijih dekorativnih detalja (kao što su, recimo, drveće ili cveće). Upravo zbog ove karakteristike, ovaj program smatramo nepodesnim za (polu)profesionalnu upotrebu.

Reč je o vrlo dobrom programu koji omogućava i laicima da se stave u ulogu arhitekte i da na vrlo jednostavan način eksperimentišu sa dizajnom enterijera. On korisnika oslobađa dugotrajnog izučavanja kompleksnih profesionalnih programa kao što su AutoCAD ili ArchiCAD, i pruža mu mogućnost vrlo brzo upozna funkcije i pređe na proces kreativne realizacije ideja.