Slender je logični, interaktivni produžetak urbane legende nastale na „Something awful” forumima, u sklopu akcije „napravite svoju paranormalnu fotografiju”, u kojoj korisnici obrađuju fotografije drugih forumaša sa namerom da ih učine što efektnijim i sablasnijim. Slendermen, jeziva, humanoidna „aperacija” misterioznog porekla (od parapsihološkog, preko demonskog, pa čak do vanzemaljskog, po mnogim teorijama) zaživela je i u obliku minimalističkog horor survival projekta iz Parseca, koji je omogućio besplatno preuzimanje igre svima koji su zainteresovani (i dovoljno hrabri).

S obzirom na svoj vrlo ograničeni i specifični karakter, kao i na krajnje rudimentarne elemente „gameplaya”, Slender se jednostavno ne može uglaviti u parametre standardne za druge naslove, pa zbog toga i krajnju ocenu „igre” treba uzeti sa mnogo rezerve. U ulozi ste neimenovanog lika koji jedne mračne noći nije imao pametnija posla nego da preskoči žičanu ogradu povećeg, negostoljubivog šumskog kompleksa. Od tada pa do (neizvesnog) kraja igre očekuje vas sveopšta bežanija od naslovne babaroge, kao i grozničavo traženje osam listova papira ukrašenih dečjim crtežima (sa motivima vezanim za samog Slendermena), koji, navodno, znače spas jednom kada ih sve pokupite. Listovi su nasumično posejani na nekoliko distinktivnih lokaliteta unutar mračne šume (napušteni kamionet, zgrada toaleta, masivno stablo, grupa cisterni i slično), ali ih po pravilu nećete uvek naći na svakoj od ovih izdvojenih lokacija.

Ono što Slender radi najefektnije (i što ga je i proslavilo širom igračke zajednice) jeste više nego umešno kombinovanje različitih horor elemenata, koji efektno funkcionišu čak i ako igru igrate usred bela dana. Nakon svakog uspešnog lociranja pomenutih stranica (ili usled predugog besciljnog tumaranja kroz šumu), vaše dalje napredovanje biva praćeno specifičnim i niskim muzičkim tonom, što je signal da Slendermen počinje sve intenzivnije da obraća pažnju na vas. Što više listova pokupite, kakofonija neprijatnih i jezivih tonova postaje sve naglašenija, uz statične smetnje na ekranu kada je naslovna avet u blizini. Napeta atmosfera, koja se može seći nožem, dostiže vrhunac u sporadičnim i potpuno nasumičnim susretima sa samim Slendijem kada ga uočite negde kroz guste drvorede, kao i pri šok-zvucima, koji presecaju povremeno igranje, nakon čega sledi panično bežanje u delove šume gde će se horor „indikatori” smiriti, pružajući vam još jednu šansu da se što pre domognete baksuznih stranica. Treba napomenuti to da svako, makar i minimalno gledanje u samog Slendermena, dodatno skraćuje izglede za izbegavanje samog fatalnog susreta.

Kao i slučaju mnogih indie naslova, osnovna verzija igre samo je temelj koji će se vremenom nadograđivati novim sadržajima i modovima (trenutno je aktuelna verzija koja omogućava i dnevni režim igranja). Ovo specifično iskustvo svakako treba isprobati, po mogućustvu u totalnom mraku i sa odvrnutim zvukom.

Aleksandar DINIĆ